ذهن، آیینه شفافی است که صورت اشیای گوناگون در
آن جلوه‏گر است. همه اطلاعات، باورها، پنداشت‏ها و ... انسان در این جعبه
ناپیدای متشکل از سلول‏های خاکستری مغز جای دارد. عملیات بسیار پیچیده و
شگفت‏انگیزی که با سریع‏ترین و پیشرفته‏ترین رایانه‏های جهان قابل مقایسه
نیست پیوسته در حال انجام است تا بیاموزی، به یاد آوری، بیافرینی و
بالاخره بیندیشی.
فکر من و تو همچون پرنده‏ای سبکبال با نهایت سرعت،
زمین و زمان را طی می‏کند. از این شاخه به آن شاخه می‏پرد، شناخته را به
یاد می‏آورد و ناشناخته را تصور می‏کند. از ساده‏ترین خاطرات کودکی تا
دورترین نقطه جهان را درمی‏نوردد. کنترل این پرنده تیزبال نیاز به قدرت و
مهارت داشته، نقش اساسی و تعیین‏کننده در زندگی و آینده دارد. اگر نتوانی
آن را مهار کنی، هر لحظه سرگردان و بی‏هدف به سویی پر می‏کشد. چه روزها و
گاه ماهها که تو با ذهنی آشفته و پریشان و بی‏هدف از روی عادت، عمر
می‏گذرانی، دچار روزمرگی شده‏ای، گذشت زمان تو را همچون برگی بدون هدف روی
آب به هر طرف می‏کشاند، گاه در غم و افسوس خاطرات تلخ گذشته و گاه در بیم
و ترس از آینده سرگردان مانده‏ای. شک و تردید، اضطراب و دلهره آزارت
می‏دهد. اگر چنین است تلاش آغاز کن. تو باید به بازسازی ذهن خود بپردازی
تا بتوانی تصویری شاد و روشن از زندگی داشته باشی.
برای ساختن هر بنای
جدید ابتدا نیاز به پاکسازی و از بین بردن موانع داری. همین امشب یا حداقل
در اولین فرصت سری به جعبه نامرئی ذهن خود بزن، شاید نیاز به خانه‏تکانی
دارد. با بازخوانی افکار و اندیشه‏های خود چه چیز را بیشتر به یاد
می‏آوری؟ خاطرات تلخ گذشته، نامهربانی‏ها، کینه‏ها، عقده‏ها یا
نداشته‏هایی که در آرزویش بوده‏ای؟ خوب نتیجه ...؟ هیچ ... فرسوده شدن
اعصاب و روان، غم و غصه خوردن. پس رها کن. امروز روز دیگری از روزهای
خداست. گذشته را رها کن. تنها کسب تجربه و عدم تکرار اشتباهات دیروز
می‏تواند امروز برای تو راهگشا و مفید باشد. اما مرور کردن و اهمیت دادن
به اختلافات، کینه‏ها، بدگمانی و کمبودها برای تو هیچ ثمری ندارد. برای
آرامش زندگی خودت هم که شده باید ببخشی و درگذری و رها کنی. اگر شجاعت
بخشش نداری، حداقل این خار و خاشاک‏ها را در جایی پنهان کن تا کم کم به
فراموشی سپرده شود. باید با دقت و جدیت، به مهار و کنترل افکار و
اندیشه‏های خود بپردازی و هر فکر و خیالی را که سوهان روح توست، از ذهن
پاک کنی؛ اگر چه پاکسازی مدت‏ها به طول انجامد.**ادامه مطلب...**>
آیینه ذهن من و تو
همچون گیرنده‏ای بسیار قوی است که پیوسته با ابزارهای حسی مشغول
تصویربرداری می‏باشد. زندگی انسان آمیخته‏ای از زشتی و زیبایی، غم و شادی
است و زندگی بدون مشکل معنا ندارد. مهم، نگرش و برخورد تو با مشکل است.
حالا که بعد از مدت‏ها تلاش، ذهن خود را پاک کردی، گیرنده این دستگاه را
به طرف زیبایی‏ها، نعمت‏های خدادادی و جنبه‏های مثبت افراد تنظیم کن تا
تصاویری شفاف و روشن داشته باشی. توجه به نعمت‏ها تو را به یاد
«نعمت‏دهنده» می‏اندازد و یاد او آرام‏بخش دل‏هاست. روحیه سپاس و تشکر از
او، نعمتی است. حالا بگو: اگر تمام ذهن و دل و وجود خود را متوجه نور مطلق
هستی‏بخش و معبود خود کنی، از بازتاب نور این خورشید بیکران در آیینه شفاف
وجود خود چه می‏بینی؟
اکنون با جذب و دریافت و ارتباط پیوسته رحمت
الهی، درخششی دیگر در این آیینه جلوه‏گر است؛ در ذهن تو چشمه‏ای پاک به
نام عشق و امید در حال جوشش است. با وجودی لبریز از نور و امید و شادی و
به پاس شکرگزاری از معبود و پرستنده خود، عشق و محبت را همچون آبی گوارا
نثار کن، دل‏های همه را غرق در شادی و امید ساز، نیز هر لحظه با هدایت
افکار خود به سوی محبوب و معبودت با دلی شاد و مطمئن، آینده‏ای تابناک و
روشن برای خود بساز.