نوشته فاطمه سادات مرتضوی زاده برگرفته از کتاب اصول باغبانی

تا ارتفاع خیلی کمی می تواند بپرد.این ماهی ماهی پرنده نام دارد.ماهی پرنده نمی تواند مانند پرندگان پرواز کند چون بال ندارد

او ابتدا با سرعت بسیار زیادی در حدود 65 کیلومتر در ساعت بر سطح آب شنا می کند سپس باله های جلویی خود را باز می کند و در ارتفاعی بالاتر از سطح آب به پرواز در می آید. این ماهی در طول پرواز به کمک ماهیچه های باله اش آنها را باز نگه می دارد.اما هنگامی که به سطح آب باز می گردند آنها را به حالت اولیه شان بر می گردانند

معمولی ترین نوع ماهی پرنده 2 باله دارند و در تمام آبهای نواحی استوایی یافت می شوند و 25 سانتی متر طول دارند.بلند ترین ماهی پرنده نیز 45 سانتی متر و 4 باله دارد.و در نزدیکی سواحل کالیفرنیا زندگی می کند.عرض بدن ماهی های پرنده بین 4 تا 5 سانتی متر است.بعضی از اوقات این ماهی ها در هنگام پرواز خود را در خلاف جهت امواج به آنها می کوبند و منظره بسیار زیبایی را به وجود می آورند.برخورد آنها با آب به آنها انرژی بیشتری داده و باعث می شود تا ارتفاع بیشتری را پرواز کنند که معمولا ارتفاع زیادی است.یک ماهی پرنده می تواند در حدود نیم دقیقه پرواز کند.

گیاهی است دو ساله یعنی در سال اول برگ تولید می کند و در سال دوم ساقه هوایی گل دهنده ظاهر می شود و بذر می دهد. این گیاه در برخی شرایط مانند گیاهان یکساله در سال اول تولید گل و بذر می نماید گلهای کرفس کوچک و سفید رنگ اند که بصورت چتر مرکب ظاهر می شود و در انتهای ساقه گل دهنده به ارتفاع 60 تا 90 سانتی متر قرار می گیرد. این گیاه دارای ریشه قائمی به طول 6 تا 7 سانتی متر و به قطر 5/1 سانتی متر است از اطراف این ریشه ریشه های جانبی متعددی و از قسمت انتهائی آن ساقه های تو خالی، شیاردار و عاری از کرک خارج می شود.ظاهر ریشه اصلی گیاه،ناهموار و رنگ آن خاکستری قهوه ای است برگهای آن دارای ظاهری شفاف، کمی ضخیم و مرکب از 3 تا 7 برگچه مثلث یا لوزی شکل دندانه دار و معطر است. بر اثر پرورش زیاد موفق به ایجاد واریته های متعددی از این گیاه شده اند واریته های آن عبارتند از : کرفس برگی (Aog. Var. Secalinum) کرفس قمری (Aog. Var. rapaceum) کرفس معمولی (Aog. Var. dulce) که نوع اخیر در ایران در سطح نسبتاً وسیع کشت می شود

از تیره لگومینوز و از جنس البیزیا میباشد. دو گونه در ایران موجود است : 1- شب خسب که در جنگلهای کرانه دریای مازندران در جلگه و میان بند فراوان است آنرا در گیلان شب خسب و در اطراف رشت هزاربرگ یا هزاولگ، در لاهیجان شاقوز، در میاندره ولولی ، در شیرگاه وولی یا ویل ولی و در آستارا کشکر و شوخس میخوانند. 2- ابریشم این درخت در بوشهر و بندرعباس و نواحی جنوب موجود است .
خواهش و رویش : درخت گل ابریشم در هر خاکی میروید، ولی خاکهای خنک و بادخیز را بهتر می پسندد. از بادهای سخت گزند میبیند. رویش آن تند است ، ولی هیچگاه چندان بزرگ نمیشود و در جنگل به ده متر بلندی و 50 سانتیمتر قطر میرسد. روشنایی پسند است . خوب جست میدهد و ریشه های آن ژرف میباشد.

درخت نسبتا کوچک خزان‌پذیر به بلندی پنج تا 12 متر با تاج پوشش گسترده است. برگ‌های ظریف و سرخس‌مانند آن شامل 10 تا 30 جفت برگچه کوچک تقریبا مستطیلی‌شکل است که در دو ردیف شانه‌ای قرار می‌گیرند. این برگچه‌ها با تاریک شدن هوا روی هم جمع می‌شوند.

گل‌های سفید و صورتی‌رنگ دارای تعداد بسیار زیادی پرچم نازک ابریشمی است که از اواخر بهار و در تمام طول تابستان می‌شکفند. گل‌ها به شکل انبوه در گل‌آذین‌های خوشه انتهایی می‌رویند.
میوه‌ها که همان نیام‌ها هستند مانند غلاف باقلا پر از دانه‌اند که تکثیر این درخت توسط کاشت همین بذرها صورت می‌گیرد. شب خسب به نور خورشید و خاک به خوبی زهکشی‌شده و رطوبت کافی در تابستان وابسته است.

بهتر است هرچند هفته یک بار خاک اطراف پایه گیاه کمی تقویت شود. پوست تنه درخت نیز خاکستری است که این خود به زیبایی و جلوه آن در باغ می‌افزا

 در برابر آلودگی‌های صنعتی و هوای آلوده شهری مقاومت خوبی دارد. مکان‌های پر آفتاب را ترجیح می‌دهد. این درخت بسیار مناسب برای شمال و بیشتر مناطق معتدل کشور همچنین مناطق جنوبی ایران است

ریشم‌دار را به خاطر برگ‌های شانه‌ای زیبا و گل‌های خوشرنگ شیشه‌شور مانندش به عنوان یک درخت زینتی و سایه‌گستر به وفور در باغ‌ها می‌کارند. شب خسب در طبیعت در دشت‌های خشک، دره‌های شنی و ارتفاعات می‌روید اما با تمام زیبایی‌هایش در ژاپن و بسیاری از بخش‌های آمریکا یک گیاه مهاجم به حساب می‌آید.

به همین خاطر در ایالات متحده تلاش می‌کنند تا مانع از خودباروری و گسترش این گونه گیاهان زینتی شوند. البته شب خسب به جز کاربرد زینتی دارای فواید درمانی و خوراکی نیز هست. مثلا از پوست تنه آن برای درمان زخم و کوفتگی و از دانه‌هایش که درون یک نیام، مانند غلاف باقلا قرار گرفته‌اند، به عنوان غذای دام استفاده می‌شود. شهد شیرین و مغذی گل‌هایش نیز غذای مناسبی برای زنبورهای عسل است.